İki dakika daha anne, iki dakika daha...Lütfen anne biraz daha...Açmak istemiyorum gözlerimi.Bırakın beni iyiyim ben gecenin karanlığında.Hadi anne sen de gel,kapatalım gözlerimizi...
Dışarısı soğuk anne.Korkunç,ürkütücü.Çok gürültülü.Burası sıcak anne.Sımsıcak.Sessiz,huzurlu.
İnat etme anne,gel işte.Sevmiyorum ben orayı anne.Herkes bir değişik bakıyor sanki.Bir gariplik mi var bende,söyle ne olur anne.Bir de kulaklarımı çınlatıyor sesleri.Tiz desen değil.Ama çınlatıyor işte anne.Çok çirkin çünkü sözleri.Nerden öğrenmişler onları,sen bana göstermedin anne.
Aldatıyorlar beni üstelik.Bir şey var diyorlar bizde.Böyle dünyalara değişmeyeceğin bir şey.Seni söylüyorlar sanmıştım anne.Onlar 'sevgi' diyorlarmış sana.Sana sonsuza dek karşılıksız veririz demişlerdi anne.
Nereden bilirdim iki dk. sonrasını değil mi? İnandım anne.Seviyorum dediler birbirlerine,seviyorum seni.Ne saçma değil mi anne?Onların sevgi dedikleri herkesin ortasında yaşanan bir şey.Oysa ben seni içimde yaşıyordum anne.
Alıştım sonra sevgilerine birden bire.Kızma bana ne olur.Elimde değil anne.Sonra canım çok yandı işte.Sevgileri bırakıp gitti beni.Sevmeyi öğrettiler,sevgiyi de alıp gittiler anne.
Anladın mı şimdi ? Biraz daha uyumalıyım bu dar yerde.Bilmiyorum anne,ne zaman görürüm bir daha seni.Sakın aldanma sen onlara olur mu ? Alışma sevgiye anne.Ya da bırakmalarına fırsat verme.Burası öyle karanlık ki korkuyorum anne.Ama oraya dönemem de,istemem de sen de olmasan anne.
Bırak beni,ağlamaBiraz daha uyuyayım .Sen gözlerini hiç kapatma tamam mı anne...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder