Bu kadar mı belli son gün olduğu? Azalmış duraktaki insanlar.Arabalar hüzünlü bakıyor bugün,gelip geçerken karşı caddeden.Hepsi siyah görünüyor,hepsinde sen varmış gibi.Bir umut hepsine gözüm takılıyor.
Gerçekten bu kadar belli mi gitmekte olduğum.Gururu yok mu gözlerimin?Su koyuverdiler hemen...
Çok sessiz sanki bugün İstanbul.Çok tenha.Nerede bu insanlar? Diyemedim bile bir elveda...Baktığım,gördüğüm herşey,herkes , çok alışmışım işte, kalsam ne fayda? Ne ben İstanbul'a aitim ne de o bana.
Herşeyin herkesin resmini çekesim var. Unutmaktan korkarcasına yüzlerini.Hiç silinmese keşke sesleri hafızamdan. Onlar da hatırlar mı ki beni? Ben yaşadığım bir çok yeri,tanıdığım bir çok kişiyi unutmadım, unutamam ki...
Şimdi ayrılık o kadar zor...Ama senin de dediğin gibi işte,her ayrılık zordur,önemli olan bekleyen...Beklediğim gibi beklenilmeyi ne çok isterdim oysa...Acaba İstanbul da beni özler mi? Ne dersin ona her şey beni hatırlatır mı ? Beni, geçen günleri....
Gerçekten ne kadar oldu geleli hiç fark etmedim bile.Bugün ise gitme vakti...Bir kez olsun yollar çakışmadan gitmek...Bir kez olsun sesini duyamadan.Ne kadar da yalvardım halbuki.Ah be İstanbul, yapmadın bir büyüklük gitti...
Çok mu belli gidişim şimdi? Bugün son kez beşiktaş,son kez haliç...Daha bir güzel gördüm yeditepeni...
İnan bana İstanbul özleyeceğim seni.
Ben İstanbul'u sevdim.İstanbul sendin.O hep dediğim İstanbul sözleri bilmezsin ama aslında senindi...
Bugün yağmur yağarsa şaşırma İstanbul ! İşte masaldaki gibi.Ancak ağlarsa tilki,yağmur yağar yaz günü.Bugün biri gidiyor senden,tutamayabilir yaşlarını belki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder