@@@@@

          Sitemim yok değil, olmaz mı hiç! Ama hep yok dedim değil mi ? Yok bir sitemim...
Yalandı.Belki de söylediğim tek yalandı.Onaydı sitemim,sanaydı,sizeydi,bazen kendimeydi.Ama vardı işte sitem,mutlaka vardı,yok değildi...Her ne kadar gizlenmeye çalışsa da sığmıyordu gülüşlerin ardına.Ve hatırla! Sen en çok gülüşlerimi sevdin.Bilmem ki üzülmeli mi buna,belki de sen sitemlerimi sevdin.Bilmeden haberin olamdan.Ya da hiç farkına varmadın sitemlerin,öylesineydi soruların,yargıların...Sen gerçekten gülüşümü sevdin.Ama o gülüş sitemkardı bunu bilmedin.Belki de bu yüzden gittin.Bilememekten ya da en sonunda gerçeği gördüğünden.Yine de gül dedin.Sevinmeli mi buna bilemedim.Sitem dolu ol mu demek istedin,at o sitemleri gül sadece mi demekti o çözemedim.Olsun.Ben seni sevdim.Sana değmedi sitemlerim.Armağanım olsun gülüşlerim.Gül diye ama, sitemsiz sade,tüm içtenlikle...Aslında sen  biliyordun, ben de senden öğrendim. Gülmek için ağlamasını bilmek gerek demiştin.Demek ondandı gülüşlerimi bu denli sevişin.Ardından değerini bileyim diye gidişin.Dönmeyip ağlamamı bekleyişin.Demek ki şimdi gerçekten güzel gülüşlerim....