Bir şey ya vardır ya da yoktur.Ya senledir ya değildir.Ya kalmıştır ya gitmiştir. Belki kalmakla gitmek arasında kalmıştır ama neticede birini seçmiştir.Seçmek zorundadır.Ve seçimlerinin sonucuna katlanmak zorunda...
Bir çok kez ikiye bölünmek ister insan.Çünkü sevdiği iki şeyi de yapmak ister.Uçmak da ister,bir yandan da koşmak da ister...Ya da sevmediği, onu huzursuz eden durumlar karşısında bir yanı herkese gününü gösermek ister,diğeriyse kaçıp uzaklara gitmek,kafasını kuma gömüp yalnızlık içinde sürünmek ister.
İnsan özleyince de bölünür, mesafelere inat hep o uzak şehirlerde olmayı ister.Bir yandan kendi yaşamına devam ederken bir yandan da o uzaklardaki yaşamı özler,yaşayanı özler.Bölünüp bir yarısını oraya göndermek ister.Sormadan sorgulamadan ister bunu.O diyarlar onu bekler mi, ister mi hiç umrunda olmaz.O sadece gitmek ister,istense de istenmese de gitmek...
Bazen de duygularını ,benliğini,hislerini alıp bir kenara çekilmek, sadece aklını bir yerde bırakmak tek arzusu olur çıkar.Çünkü bazen insan akıl duygu karmaşası içinde sıkışır,boğulur.Duyguları bırakmaz kimi zaman peşini,mantıklı düşünemez olur.Kimi zamansa aklına söz geçiremez,duygusuz biri olur çıkar.İki benlik taşır aslında insan,biri iyi biri kötü...Hangisi baskın gelirse onu görürüz dışarıdan,bilmeyiz içtekileri.Aynalar bile göstermez insana o yüzünü ve kabul edemez kimse o ikinci benliği.Hep bir surat görürüz aynada,her bakışımızda farklı hallerde.Ve insanın bu halleri ne kadar bölünmüş olduğunun kanıtıdır aslında.
İnsan her başı sıkıştığında istediği gibi bölünmeyi her gün bir parçasını yaşıyor da farkında değil malesef. Yani her gün bizim bir parçamıza rol veriliyor bu hayatta.Biz seçiyoruz bir bakıma rolleri de oynayacak parçamızı da.Doğru paçalara doğru roller verenler,onlar farklı bir şey görüyor aynalarda....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder